23.41

bazen o kadar çok sıkılıyorum ki kendimi zorla uyutmaya çalışıyorum. önceden ne yapıyordum diye düşünüyorum aklıma gelmiyor. silinmiş gitmiş gibi öncesi. bazen mideme o kadar çok kramp giriyor ki başaramayacağımı düşünüyorum. yani en basit bir kuvvet sorusunu yanlış çözerken nasıl bir mühendis olabilirim. bazen fazla düşündüğümü düşünüyorum. sonuçta çok az zamanım var ve düşünmek yerine mutlu olarak geçirmek istiyorum.
şu an yaşadığım hayata alternatif milyonlarca hayal kurabilirim. daha basit, küçük, bisiklet sürebildiğim yerlerde geçen güzel yaşamlar. belki biraz daha bisiklet sürebilseydim 130 kişilik dersin ortasında birden nefesimin kesildiğini düşünüp kendi içimde panik atak geçirmezdim.